Θέα θάλασσα

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ : Λουτρόπυργος

ΟΝΟΜΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ: ??? το πρώτο μόλις μπαίνεις Λουτρόπυργο...  ΤΡΑΤΑ νομίζω

ΚΟΥΖΙΝΑ: Θαλασσινά μεζεδάκια  

Με είχε πρήξει... Να πάμε στο καινούριο mall στον Ασπρόπυργο, να πάμε, να πάμε να πάμε….

Τι μου το λέγε δυο φορές την βδομάδα, τι email μου έστελνε, τι φυλλάδια άφηνε πάνω στο τραπέζι για να τα δώ….. 

Για να γλυτώσω την μουρμούρα την βούτηξα ένα Σάββατο, την έβαλα στο αυτοκίνητο και την πήγα. Δεν της άρεσε!!!! Ούτε και μένα ….Αφού λοιπόν γυρίσαμε non stop 4.000 τετραγωνικά ,  μεσημέριασε. Λίγο η ζέστη, λίγο ο καλός καιρός λέω ,άντε , να πάμε και προς θάλασσα μεριά να φάμε και κανένα καλαμαράκι….

Αρχίσαμε να ψάχνουμε τα φημισμένα ταβερνάκια της Ελευσίνας…Τελικά αφού κάναμε την Ελευσίνα δέκα φορές πάνω κάτω το πήραμε απόφαση ότι ταβέρνες εκεί δεν υπάρχουν. Και ξάφνου….Να οι σωτήρες μας…..Δύο ταλαίπωροι αστυνομικοί….

-Παιδιά καλησπέρα…Πεινάμε και θέλουμε καλαμαράκια….

-Καλέ στον Λουτρόπυργο να πάτε….πρώτο στενό αριστερά, τέταρτο φανάρι δεξιά, έκτο καντηλάκι από την παλιά εθνική και φτάσατε…. Εκει πάμε και εμείς να φάμε….

Ε, μια και δυο φτάσαμε.

Ένα πολύ όμορφο ταβερνάκι, σε μια αυλή με θέα την θάλασσα..

Το περιβάλλον χαλαρό…Κλασσικές καρεκλίτσες βαμμένες κίτρινες (είχε ξεθωριάσει λίγο το χρώμα) και κλασσικά τραπέζια  ταβέρνας.

Το σέρβις απλό και φιλικό…Και γρήγορο….

Είχε επίσης αρκετό κόσμο παρά το περασμένο της ώρας (5 παρά φτάσαμε τελικά)

Η all time classic  χωριάτικη, το ουζάκι και οι πατάτες που ήταν κομμένες στο χέρι και όχι φωτοτυπία, προσγειώθηκαν σε χρόνο ρεκόρ στο τραπέζι μας…Και σε χρόνο ρεκόρ φαγώθηκαν…Είπαμε είχε πάει 5 το απόγευμα.

 Ακολούθησε μια γαριδοσαλάτα η οποία δεν ήταν γαριδοσαλάτα. Ήταν σουριμι-σαλάτα….Ξέρεις αυτό το τύπου αγνώστου κατάστασης υλικό που μυρίζει σαν ψάρι, κόβεται σαν κρέας και το πληρώνεις σαν χαβιάρι….Ναι αυτό.

 Σουρίμι λοιπόν με μπόλικη μαγιονέζα για να σπάει την ψαρίλα και πικλες. Το φάγαμε ένεκα της πείνας αλλά δεν θα το ξαναπαίρναμε.

Ακολούθησαν εξαιρετικά τηγανιτά καλαμαράκια , 4 γαρίδες σαγανάκι με φοβερή κόκκινη σάλτσα η οποία περιείχε φέτα και λαχανικά και γαλέος σκορδαλιά. Τα τηγανιτά κολοκυθάκια που ήρθαν στην συνέχεια έγιναν κοκκινιστά με δική μας πρωτοβουλία. Η σάλτσα της γαρίδας ήταν τόσο καλή που δεν έπρεπε να πάει χαμένη…

Βαφτίστηκαν λοιπόν σε αυτήν τα κολοκύθια….Και εγένετο χαμός.

Μικρή παρατήρηση μόνο, ότι θα θέλαμε να ήταν πιο λεπτά κομμένα για να μην τραβάνε τόσο λάδι…

Περάσαμε πολύ καλά. Και φάγαμε και καλά. Επιτέλους.

Ήλιος, θάλασσα, μουσική και φαγητό στην προνομιακή τιμή των 51 ευρώ ακριβώς…

Την επόμενη φορά θα φάμε και μύδια αχνιστά  τα οποία όλα  τα διπλανά τραπέζια τα τιμούσαν δεόντως…..