BEER HOUSE - Κορυδαλλός

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ : Κορυδαλλός

ΟΝΟΜΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ: BEER HOUSE

ΚΟΥΖΙΝΑ: Μπυραρία

Ήμασταν που λέτε τρισίμιση άθρωποι......δύο άντρες, η ξινή και μια αδύνατη (50 κιλά με τα παπούτσια).....

Και αποφασίσαμε οτι έπρεπε να επισκεφθούμε επιτέλους εκείνη την γωνιακή μπυραρία με τα τραπεζάκια έξω στον Κορυδαλλό απο την οποία περνούσαμε τέσσερις φορές την ημέρα και είχε πάντα κόσμο.....

Αφού η ξινή με έντυσε, με σιδέρωσε και με σενιάρισε την έστειλα με τους άλλους να πιάσουν τραπέζι και εγώ ξεκίνησα με την ησυχία μου.....Φτάνοντας είχαν ήδη αποφασίσει για τις μπύρες τους και απόμεινα εγώ ο άνακτας να δώσω την δική μου πινελιά στην παραγγελία. Αφού διάλεξα μια ξανθιά .....(πονηρε... μπύρα εννοω ) με περιεκτικότητα σε αλκοολ τόση ώστε όταν σηκωθώ να παραπατάω έκανα και την κίνηση ΜΑΤ...

-Φίλε πιάσε και την μεγάλη ποικιλία με  τα λουκάνικα....Και όχι τσιγκουνιές εεεε...

Μέχρι να έρθουν οι μπύρες και η ποικιλία έριξα μια ματιά στον χώρο....

Εμείς καθόμασταν στο μικρό πεζοδρόμιο, στα λιγοστά τραπεζάκια που έχει βγάλει.

Ο εσωτερικός χώρος, μικρός αλλά καθαρός, με όμορφα χρώματα και διακόσμηση φανέρα πειραγμένη απο δικοσμητή.....Όμορφο αλλά μικρό...Τον χειμώνα θα γίνεται χαμός σκέφτηκα....Θα στριμώχνονται οι μπυρόβιοι δίπλα στις δίμετρες  ξανθιες-μελαχροινές-κοκκινομάλες υπάρξεις που θα έχουν έρθει για να ανακαλύψουν με έκπληξη οτι υπάρχει κι άλλη μπύρα εκτός απο την Amstel, θα λένε τα δικά τους, θα γίνεται παιχνίδι....ότι πρέπει για εργένηδες....ΓΑΜΩΤΟ!!!!

Ο κατάλογος με τις μπύρες που μας είχαν πρίν λίγο φέρει ήταν αρκούντος μεγάλος για ένα τόσο μικρό μαγαζί....Επιτέλους αρχίζουμε να εξελισσόμαστε και στον Κορυδαλλό.Γιατί τελικά δεν είναι το μέγεθος που μετράει (λέμε τώρα!) αλλά το μεράκι και η τεχνική (ναι καλά!) του ιδιοκτήτη ώστε να μετατρέψει μια τρύπα σε έναν θησαυρό γεύσεων!!!!Οι επιλογές πολλές που μπορούσαν να καλύψουν όλα τα γούστα....Και της κοπελιάς που δεν πίνει και θέλει μια γλυκιά μπύρα με γεύση βατόμουρα και καραμέλα, και του άσχετου που θα διαλέξει οτι έχει ακούσει απο φίλους του αλλά και του εξελιγμένου μπυρόβιου ο οποίος θα επιλέξει μια παλαιωμένη μοναστηριακή....

Οι μπύρες ήρθαν συνοδευόμενες απο ένα γυάλινο μπολάκι ξεχειλισμένο με νατσος καλαμποκιού και μια υπέροχη σάλτσα bbq, του εμπορίου μην φανταστείς, αλλά απο αυτές τις ψαγμένες , τις ακριβές....

Πινάμε τις μπύρες μας και είχαμε ήδη ροκανίσει τα νάτσος όταν έφθασε ολίγον καθυστερημένη μπορώ να πώ και η ποικιλία.....Και μας αποζημίωσε......

Σε ένα μεγάλο ξύλινο πλατό με δυνατότητα περιστροφής, στρωμένο με φύλλα απο μαρούλια πράσινα κίτρινα και μώβ,  αναπαυονταν νωχελικά μεγάλα χορταστικά λουκάνικα διαφόρων γεύσεων. Άλλα ήταν γεμιστά με τυρί, άλλα σκέτα, κάποια με μπέικον.....Δίπλα τους τριγυριστά υπήρχαν μικρά κομμάτια απο σαλάμια αέρος και μπουκίτσες τυριών, λίγα κομμάτια απο μανιτάρια (ΦΑΟΥΛ φίλε, κονσερβα ματινάρια πλευρώτους ήταν, το κατάλαβα) και στην μέση μια μερίδα απο κλασσική γερμανική πατατοσαλάτα......

Στο όλο πλατό, για γεύση και για χρώμα υπήρχαν δύο βουναλάκια απο γερμανικό ξινολάχανο και πίκλες πατζαριού......ART DE LA TABLE σκέφτηκα και έπισα το μωβ πιρούνι.......

Η ώρα περνούσε και το πλατό ολοένα και άδειαζε...όπως και τα ποτήρια της μπύρας....Η συζήτηση μας ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με το περιβάλλον....Συζητούσαμε για μπυραρίες που κατα καιρούς είχαμε πάει, τις φόλες που κατα καιρούς είχαμε φάει, τους λογαριασμούς που είχαμε πληρώσει και το κλασσικό σιχτίρισμα στο τέλος.....

Για τρισήμιση άτομα που ήμασταν (είπαμε έιχαμε και την αδύνατη μαζί μας) η συγκεκριμένη ποικιλία ήταν ότι έπρεπε, όχι για να χορτάσεις άλλα για να φάς αξιοπρεπώς ένα μεζέ, να τσιμπήσεις απο όλα και να ικανοποιήσεις τον ευατό σου οτι για ακόμα μια φορά δεν σε έπιασαν κώτσο!!!

Ο λογαριασμός που ήρθε στο τέλος επιβεβαίωσε τα παραπάνω......ήρθε γρήγορα απο τον σερβιτόρο ο οποίος μας κοίταγε στα μάτια και χαμογέλαγε και δεν ντρεπόταν ούτε για αυτό που μας σέρβιρε όυτε για το αντίτιμο που λάμβανε....Τίμια πράγματα!