Όνομα μυστήριο

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ : Κορυδαλλός

ΟΝΟΜΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ: Αψέντι

ΚΟΥΖΙΝΑ: Μπυραρία με ψαγμένες γεύσεις

Πλέον: έκλεισε !!! 

- «Έλα μ’ ακούς??? Άσε είμαι πολύ στεναχωρημένη…Στη δουλειά σήμερα μου την είπε το αφεντικό, του την είπα και εγώ, μου την ξαναείπε εκείνος, τον έστειλα στο διάολο. Μήπως ξέρεις τι ώρα ανοίγει ο ΟΑΕΔ αύριο?»

-          Πεινάς???(ο άκυρος)

-          Με δουλεύεις?

-          Σήκω να πάμε να φάμε.

-          Που μωρέ θα τρέχουμε πάλι?

-          Στο Αψέντι, να πιούμε και μπυρίτσα να πνίξεις τον πόνο σου.

Ώρα 10 το βράδυ, στην Πλατεία Ελευθερίας. Το μαγαζί προσφάτως ανακαινισμένο, με «κολωνακιώτικο» στυλ, υστερεί κατά πολύ από αυτό που μέχρι πρότινος αντιπροσώπευε. Ήταν ένας όμορφος, ζεστός χώρος, με ξύλινα τραπέζια, ασφυκτικά γεμάτος και τις καθημερινές. Πλέον έχει εξελιχθεί σε Βar-restaurant με έντονο φωτισμό και χρώματα. Εκείνο το βράδυ ήταν σχεδόν άδειο. Δυο παρέες ήταν δεν ήταν …

To μενού έχει παραμείνει το ίδιο. Και συνεχίζει να μας αρέσει.

 Δεν είχαν βέβαια να μας φέρουν πάστα ελιάς μαζί με τα αχνιστά ψωμάκια που μας σέρβιραν…

-Και πως θα τα φάμε τώρα χωρίς πάστα ελιάς??? σιγοψιθύρισε η ξινή….

-Τρώγε…

Το σέρβις του, γρήγορο και φιλικό, με πολύ δόση χιούμορ όπως μας αρέσει.

Τα ορεκτικά ήρθαν και τα μοτεράκια άρχισαν να δουλεύουν .

Οι τηγανιτές πατάτες με μπέικον, τσένταρ και κρέμα γάλακτος απλά δίνουν ρεσιτάλ. Ξεροψημένες όσο πρέπει, κριτσανιστές, δένουν μοναδικά με τα άλλα υλικά και σου δημιουργούν μια ακαταμάχητη αίσθηση να κάνεις μμμμμμμμμμμμμμμ!!!!

Τα αγαπημένα μανιτάρια πέρασαν σε δεύτερη μοίρα αλλά ήταν εξίσου νόστιμα και καλομαγειρεμένα ..

Τα κυρίως πιάτα ήταν  μεξικάνικα φαχίτας και κινέζικο κοτόπουλο με δαμάσκηνα. Ίσως τα καλύτερα από όσα έχουμε δοκιμάσει μέχρι σήμερα στα γκουρμεδιάρικα αποτέτοια…

Η ποικιλία από μπύρες μεγάλη, ευφάνταστη λίστα με αρκετές μπύρες που δεν είχαμε ξανασυναντήσει. Ήπιαμε τρείς (Πάντα πίνουμε 3)

Το φαγητό μας ήταν σχεδόν ηδονιστικό. Ο Απόλυτος οργασμός του υδατάνθρακα και των λιπαρών. Ο έγχρωμος σερβιτόρος μας κοίταζε και χαμογελούσε….Εκεί λιγάκι είπαμε να ηρεμήσουμε. Κάτι ήξερε αυτός…..

Μετά από λίγες μέρες πήγαμε αντροπαρέα. Η ποικιλία κρεάτων  που παραγγείλαμε ήταν σαν την interamerican-μεγάλη και σίγουρη !!!! Ο έγχρωμος ακόμα χαμογελούσε. Πρέπει να είχα μουγκρίσει πολύ τότε με τις πατάτες.

Αν και οι τιμές έχουν αυξηθεί σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια και η ποσότητα έχει λίγο μικρύνει, όταν φεύγεις δεν τα κλαίς τα ευρώπουλα σου και σίγουρα σου περισσεύουν για να ζήσεις τον υπόλοιπο μήνα.

Ρωτάς αν θα ξαναπάμε? Θα σε πάρουμε τηλέφωνο να έρθεις και εσύ γιατί σε βλέπω, ζήλεψες….