* Απαγορεύονται οι ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΙ !!!

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

Περί Μπύρας


Ω  !  Μεγάλη Νινούρτα δώσε τους καρπούς σου στην Νιντάμπα για να μας χαρίσει το θείο χρυσόξανθο χυμό της.
Περίπου τέτοιες  ευχές έκαναν οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι στις θεές Νινούρτα (του Κριθαριού) και Νιντάμπα (της μπύρας).  Το απλό συμπέρασμα είναι ότι το κριθαρένιο ποτό αν δεν είναι αρχαιότερο είναι οπωσδήποτε συνομήλικο του κρασιού.

Στην αρχαία Αίγυπτο ήταν πολύ διαδεδομένη η  μπύρα και χρησιμοποιείτο και  ως καλλυντικό.  Το έδιναν ακόμα και  στους σκλάβους κτίστες των πυραμίδων  για να καρδαμώνουν.  Στην αρχαία Ελλάδα το αφέψημα κριθαριού ήταν γνωστό και συχνά πυκνά χρησιμοποιείτο ως φάρμακο.
Με το χρόνο  η τεχνική παρασκευής του κιτρινόξανθου  ποτού βελτιώθηκε για να φθάσει στις μέρες μας διάφανο με πλούσια  γεύση μέσα σε πανέμορφα ποτήρια  σε μας για να μας προσφέρει  δροσιά, ξεδίψασμα, υγεία και χαλάρωση. Τι περιέχει όμως μια μπύρα  ; 

Όπως εύκολα μπορείτε να φανταστείτε στην ουσία είναι νερό.  Με λίγα λόγια τα 100 γραμ μπύρας περιέχουν 92 γραμ νερό περίπου.
Το δεύτερο  συστατικό είναι το αλκοόλ.  Μια  ξανθιά μπύρα περιέχει περίπου 4-4,5 γρ αλκοόλ .  Βέβαια ορισμένες μπύρες φθάνουν μέχρι και 6,5-8% αλκοόλ.
Η περιεκτικότητα του αλκοόλ σε μια μπύρα αναγράφεται  πάντα στην ετικέτα.
Περιέχει επίσης, ως είναι φυσικό διοξείδιο του  άνθρακα.   Μια και στην ουσία  είναι ανθρακούχο ποτό έχει άφθονα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες του  συμπλέγματος Β καθώς και Α, D, Ε.
Επί πλέον αυτού, περιέχει οξέα φρούτων και γαλακτικά  οξέα που δρουν ευεργετικά στον ανθρώπινο  οργανισμό. 
Η θερμιδική  αξία της μπύρας είναι 500 kcal/lt.

Η μπύρα είναι  ένα ποτό ζύμωσης που βασίζεται  στην Βύνη.  Η βύνη δεν είναι  τίποτα άλλο παρά καρποί κριθαριού που έχουν διαβραχεί, έχουν βγάλει τα φύτρα τους και στην συνέχεια έχουν στεγνώσει και ξηρανθεί.
Τέλος η ξηρά βύνη ανακατεύεται με νερό, μαγιά  και  ζυμώνεται σε μπύρα.  Πολλές μπύρες εμπλουτίζονται με λυκίσκο ο οποίος περιέχει ευχάριστες πικραντικές ουσίες που της δίνουν αυτή την ευχάριστη υπόπικρη γεύση που δροσίζει το στόμα και σταματάει την δίψα. 
Η σημερινή ανάπτυξη της τεχνολογίας και τα ιδιαίτερα  γούστα κάθε λαού που την ανέπτυξε δημιούργησε μια τεράστια ποικιλία από μπύρες διαφόρων χρωμάτων αλλά και γεύσεων.  Σκεφθείτε ότι στις μέρες μας η γεύση και το άρωμα της μπύρας πολλές φορές εμπλουτίζονται, εκτός από λυκίσκο, με χυμούς φρούτων αλλά και ποικιλία μπαχαρικών.
Ας δούμε μαζί όμως τις μεγαλύτερες κατηγορίες μπύρας ανά τον κόσμο.

Pilsener, Pilsner,  Pils.  Η πιο διαδεδομένη κατηγορία μπύρας ανά τον κόσμο.  Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία η παραγωγή του τύπου αυτού πρέπει να καλύπτει το 70% της παγκοσμίου παραγωγής.
Το όνομά της  οφείλει στο ομώνυμο χωριό  της Τσεχίας Pilsen. Το χρώμα της είναι ανοικτό ξανθό, το άρωμά της παραπέμπει σε λουλούδια του αγρού που έχουν μια λεπτή υπόπικρη γεύση. Το αλκοόλ της κυμαίνεται από 4,5 – 6%.
ΟΙ μπύρες Pilsen είναι υπό κατηγορία των Lager. Lager.  Η κατηγορία τούτη είναι η μεγαλύτερη της παγκόσμιας παραγωγής.  Καλύπτει το 90% της παγκόσμιας παραγωγής.  Πρόκειται για μπύρα χαμηλής ζύμωσης και έχει 10άδες υποκατηγορίες.  Το χρώμα της κυμαίνεται από ξανθό έως σκούρο και πατρίδα της είναι η Νότιος Γερμανία και ειδικότερα η Βαυαρία. Ale.    Ο τύπος της μπύρας που αγαπούν και παρασκευάζουν στην Αγγλία.  Είναι μπύρα υψηλής ζύμωσης με άρωμα πλούσιο, φρουτώδες με τόνους μπαχαρικών και έντονη την εμφάνιση της καραμέλας.
Φυσικά υπάρχουν πολλές υποκατηγορίες με ουσιαστικές  διαφορές στο χρώμα και την  γεύση. 

Bock.   Γερμανική μπύρα, δυνατή σε αλκοόλ περίπου 6,5% χαμηλής ζύμωσης. Με ισχυρή παρουσία των αρωμάτων της κριθαροβύνης.  Βαθύ χρυσό χρώμα και ενίοτε σκούρα έως και μαύρη. Red  Ale.     Κόκκινη μπύρα που το χρώμα της οφείλει σε ειδικές βύνες που προέρχονται από την Αυστρία.  Ξινούτσικη γεύση που οφείλεται στις ζύμες. Stout.   Ιρλανδέζικη μπύρα διαδεδομένη πλέον στα πέρατα του κόσμου.  Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες Stout.  Η  dry, dry stout, double stour  και η Imperial.  Το αλκοόλ κυμαίνεται από 5,5% έως 10,5% στην Imperial.
Trappist.  Μπύρες Π.Ο.Π. (Προϊόντα με ονομασία προέλευσης).  Κατασκευάζονται αποκλειστικά σε 6 μοναστήρια Τραπιστών μοναχών ανά τον κόσμο εξ ων 5 στο Βέλγιο και ένα στην Ολλανδία.  Πρόκειται για μπύρες διπλής και μακράς ζύμωσης.   Το χρώμα τους μπορεί να είναι από ξανθό  έως καστανό.  Μετά την πρώτη κλασική ζύμωση ακολουθεί και δεύτερη ζύμωση εντός της φιάλης.  Το πώμα τους προσομοιάζει με αυτό της Champagne.  Κατά την Παρασκευή τους προστίθενται διάφορα μπαχαρικά σε μικρές δόσεις για να τους δοθεί το πλούσιο χαρακτηριστικό τους άρωμα.

Dubbel & Trippel.  Όπως και οι μοναστηριακές μόνο που δεν φτιάχνονται σε μοναστήρια αλλά σε ελεύθερα ζυθοποιία.
Οι   Dubled έχουν οινόπνευμα μέχρι 7,5%, ενώ οι Triple μέχρι και 10%.

Πίνοντας  και τρώγοντας  με μπύρα

Είναι γεγονός  ότι η μπύρα είναι το απόλυτο  ξεδιψαστικό ποτό.   Η  έλλειψη  ζακχάρων, η υπόπικρη γεύση, το πιπεράτο ανθρακικό έχουν όλα τα προσόντα να σε ξεδιψάσουν.
Όμως η χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ σε προκαλεί εύκολα να υπερκαταναλώσεις μπύρα.  Έτσι οι θερμίδες έρχονται εύκολα (500 kcal ανά λίτρο).
Τις φυλάτε πάντα  όρθιες και όχι ξαπλωτές όπως το κρασί.  Τις κρυώνετε ήρεμα στο  ψυγείο και τις απολαμβάνετε σε διάφορα  είδη ποτηριών ή ακόμα και από  το μπουκάλι.
Τις αδειάζετε  ήρεμα στο ποτήρι προσέχοντας  να κάνετε ένα στεφάνι αφρού πάχους 1 εκατοστού περίπου.  Να θυμάστε ότι οι γνώστες Γερμανοί λένε.  «Αν η μπύρα δεν αφρίσει στο ποτήρι, θα αφρίσει στο στομάχι».

Συνοδεύουν ευχάριστα  ψητά κρέατα, τυριά και κυρίως αλλαντικά.  Στις μέρες μας και στην χώρα μας  πίνονται πολύ το καλοκαίρι και συνοδεύουν τα πάντα.

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Σουβλάκι: Γνωρίζετε Την Ιστορία Του;


Όταν μιλάμε για σουβλάκι, δεν εννοούμε κάποια καινούργια ανακάλυψη. Μιλάμε για μια τέχνη ψησίματος ηλικίας …τουλάχιστον 3.000 ετών. Ακόμα και στα ομηρικά έπη υπάρχουν αναφορές που θέλουν τον Αχιλλέα να ψήνει στη θράκα σουβλάκια και κομμάτια κρέατος που έμοιαζαν με κοντοσούβλια.




Επίσης, ο Αθήναιος στο έργο του «Δειπνοσοφισταί» έχει μια πολύ χαρακτηριστική αναφορά: Ο Ηγήσιππος, λέει, που έζησε γύρω στο 170 π.Χ. και υπήρξε μία από τις σημαντικότερες συγγραφικές πηγές για την Ιστορία της Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, συνέγραψε το περίφημο «Οψαρτυτικό», κάτι σαν αρχαίο οδηγό μαγειρικής.

Σ’ αυτόν, λοιπόν, αναφέρει ένα έδεσμα με την ονομασία «κάνδαυλος», που από την περιγραφή φαίνεται να μοιάζει πολύ με το σουβλάκι. Είχε διάφορα κομμάτια ψητού κρέατος, πίτα, τυρί, άνηθο και συνδυαζόταν με κάποιο ζουμί. Ενα ιδιόμορφο σουβλάκι από εντόσθια συναντάται στην αρχαία Ρώμη και σε κείμενα του 1ου αι. μ.Χ., αλλά και αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, όπου μετά την άλωση, πλανόδιοι πωλούσαν στους δρόμους εκτός από φρούτα ή λαχανικά και σουβλάκι με πίτα.
Η ιδέα του τυλιγμένου κρέατος μαζί με λαχανικά και διάφορα αρωματικά απαντάται σε πολλές κουζίνες του κόσμου, από την ασιατική, την ιαπωνική και την κινεζική μέχρι την αραβική, την ισπανική και την αμερικανική ή ακόμα και τη γαλλική.
H Eλλάδα δεν είναι ο μόνος τόπος στον πλανήτη όπου το κρέας ή τα λαχανικά σουβλίζονται σε ξυλάκια (καλαμάκια) για να ψηθούν στα κάρβουνα. Tο σουβλάκι, στην ουσία, είναι παγκόσμιο φαγητό


Από την Αμερική, όπου το μπάρμπεκιου είναι τρόπος ζωής, ένα δημοφιλές σουβλάκι περιέχει ένα και μοναδικό κομμάτι κρέας, λουκάνικο, σουβλισμένο και ψημένο στη σχάρα. Τα καρυκεύματά του είναι τα γνωστά: μουστάρδα και κέτσαπ. Είναι ίσως από τα πιο φτωχά σαν ιδέα φαγητά στη σχάρα. Αλλού, όμως, η παράδοση είναι πλούσια και πάρα πολύ γευστική.
Στη Μεσόγειο το σουβλάκι ψήνεται παντού, από τις ακτές της Ισπανίας μέχρι τα μεζεδοπωλεία της Τουρκίας. Το ισπανικό δώρο στον κόσμο της σούβλας λέγεται pinchitos, μικρά σουβλάκια από ποικίλα κρέατα. Μπορεί να γίνει από χοιρινό, το εθνικό κρέας της Ισπανίας, από κοτόπουλο και άλλα. Καμιά φορά τα φτιάχνουν από κιμά, άλλες φορές από κυβάκια. Οι γεύσεις διαφέρουν από συνταγή σε συνταγή: το κύμινο είναι δημοφιλές, για παράδειγμα, όπως επίσης το φρέσκο κολίανδρο και ο μαραθόσπορος, γεύσεις φερμένες όλες από την αραβική παράδοση της Βόρειας Αφρικής που έχει επηρεάσει αισθητά τη μαγειρική της Ισπανίας. Τα pinchitos θεωρούνται μεζές (τάπας). Βρίσκουμε τέτοια και ανάμεικτα με το κλασικό λουκάνικο chorizo και γαρίδες, ψημένα στα κάρβουνα.
Οι Γάλλοι έχουν τα brochettes τους, με διάφορες πρώτες ύλες, από κοτόπουλο μέχρι μπακαλιάρο. Πολλά απ’ αυτά είναι σπεσιαλιτέ της μεσογειακής Γαλλίας, γύρω από την Προβηγκία. Ένα αγαπητό σουβλάκι εκεί περιέχει διάφορα αρνίσια εντόσθια, με τομάτα, κρεμμύδι και βασιλικό.

Παντού στον κόσμο, και στην Μεσόγειο και αλλού, το σουβλάκι είναι από τα κλασικά φαγητά του δρόμου, κάτι πρόχειρο, δηλαδή, που το τρώγει ο κόσμος στα όρθια και πολλές φορές καθοδόν. Ένα μέρος όπου η παράδοση αυτή είναι τεράστια και πολύ ζωντανή είναι η Λατινική Αμερική. Εκεί παντού υπάρχουν πλανόδιοι μάγειροι που ψήνουν διάφορα σουβλάκια σε καροτσάκια στον δρόμο.
Στη Βολιβία, για παράδειγμα, φτιάχνουν τα anticucho, μικρά σουβλάκια με εναλλάξ κομμάτια από κρέατα και πατάτες και σερβιρισμένα με μια σάλτσα από φιστίκια. Στο Περού σουβλίζουν διάφορα εντόσθια, μεταξύ των οποίων το φαβορί τους, μοσχαρίσια καρδιά μαριναρισμένη σε πικάντικη σάλτσα από σκόρδο, λάδι, μπαχαρικά και μια ειδική ντόπια καυτερή πιπεριά. H παράδοση αυτή κρατήθηκε και στη διασπορά. Στις νοτιοαμερικάνικες γειτονιές της Νέας Υόρκης, για παράδειγμα, κάθε βράδυ γίνεται ένα μυρωδάτο, γευστικότατο πανηγύρι από τέτοια φαγητά, ψημένα σε καροτσάκια στον δρόμο.


Από τα πιο ενδιαφέροντα σουβλιστά είναι αυτά που φτιάχνονται στην Καραϊβική, ίσως επειδή οι γεύσεις είναι υβρίδια δανεισμένες από πολλές άλλες κοντινές κουλτούρες. Ένα απλό σουβλάκι από αρνίσιο κρέας, για παράδειγμα, συνήθως γλυκίζει στη μαγειρική της Καραϊβικής επειδή το μαρινάρουν με μέλι, ξύδι και λάδι. Το αποτέλεσμα είναι ένα καραμελωμένο κρέας στη σούβλα, τραγανό απ’ έξω και μαλακό από μέσα.
Αλλά ο συνδυασμός του ψητού αρνίσιου κρέατος και τελευταίως μόνο του χοιρινού, για λόγους οικονομίας, με το τζατζίκι, την ντομάτα και το κρεμμύδι (στην παραδοσιακή μορφή και όχι τη φαστφουντάδικη λογική με κάτι περίεργες σος) είναι αποκλειστικά ελληνική πατέντα, ίσως με ανατολίτικη καταγωγή.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που στην Ελλάδα το τυλιχτό σουβλάκι άρχισε να διαδίδεται τις δεκαετίες του ’40 και του ’50 σε προσφυγικές περιοχές, όπως η Δραπετσώνα, η Νίκαια και ο Κορυδαλλός. Λέγεται ότι στον Πειραιά το 1947 ένας Κωνσταντινουπολίτης άνοιξε φούρνο όπου πωλούσε πίτες σε μικρά ταψάκια, ενώ το 1950 εμφανίστηκε από την ίδια οικογένεια το πρώτο σουβλάκι κεμπάπ τυλιγμένο σε πίτα. Και από τότε, το σουβλάκι δεν μας πρόδωσε ποτέ…

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Το σωστό ψήσιμο στη σχάρα (τα βασικά Νο2...)


Κάρβουνα και προσάναμμα

Για να ανάψετε τα κάρβουνα, χρειάζεστε προσανάμματα. Αποφύγετε τα χαρτιά και τις εφημερίδες και κυρίως τα κουκουνάρια, γιατί μπορεί να σκάσουν και να σας τραυματίσουν. Καλύτερα προσανάμματα θεωρούνται οι κληματόβεργες, τις οποίες πρέπει να τοποθετήσετε κάτω από τα κάρβουνα.


Κάρβουνα και φλόγα

Ανάψτε τα κάρβουνα και αφήστε τα μέχρι να σβήσει η φλόγα τελείως (να χωνέψουν, όπως λέγεται), γιατί, αν η φωτιά δεν σβήσει τελείως, θα αναζωπυρώνεται, με αποτέλεσμα να μαυρίσει το κρέας και να καεί εξωτερικά.


Κάρβουνα από δρυ

Χρησιμοποιήστε κάρβουνα που προέρχονται από δρυ, γιατί είναι πιο αποτελεσματικά και κρατάνε περισσότερο. Αποφύγετε αυτά που προέρχονται από πεύκα και έλατα, γιατί η ρητίνη που περιέχουν βγάζει κάπνα, που μαυρίζει το κρέας και το κάνει να μυρίζει άσχημα. (υπολογίστε περίπου ένα κιλό κάρβουνα ανά κιλό κρέατος.)


Καινούργια σχάρα

Αν οι σχάρες που θα χρησιμοποιήσετε είναι καινούργιες, δεν πρέπει να τις πλύνετε. Αλείψτε τις με ελαιόλαδο και βάλτε τις πάνω στα αναμμένα κάρβουνα. Μόλις μαυρίσουν, είναι έτοιμες για χρήση.


Θερμοκρασία ψησίματος

Η θερμοκρασία ψησίματος δεν ρυθμίζεται μόνο στο φούρνο, αλλά και στα κάρβουνα. Για να ελαττώσετε τη θερμότητα, καλύψτε τα κάρβουνα με στάχτη, αντίθετα, όταν θέλετε να την αυξήσετε, απομακρύνετε τη στάχτη, ανακατέψτε τα κάρβουνα και κάντε λίγο αέρα με ένα χαρτόνι.


Ψήσιμο στη σχάρα

Προσέχετε κατά το ψήσιμο η σχάρα, να μην είναι πολύ κοντά στα κάρβουνα, γιατί το λίπος που θα στάζει θα καπνίζει το κρέας. Πριν βάλετε το κρέας πάνω στη σχάρα, φροντίστε πρώτα να την έχετε αλείψει καλά με ελαιόλαδο και να την έχετε βάλει για 3 – 4 λεπτά στη φωτιά να κάψει καλά.


Κόκκινο στη σχάρα

Η θερμοκρασία ψησίματος δεν ρυθμίζεται μόνο στο φούρνο, αλλά και στα κάρβουνα. Για να ελαττώσετε τη θερμότητα, καλύψτε τα κάρβουνα με στάχτη, αντίθετα, όταν θέλετε να την αυξήσετε, απομακρύνετε τη στάχτη, ανακατέψτε τα κάρβουνα και κάντε λίγο αέρα με ένα χαρτόνι.


Κρέας στη σχάρα

Το κρέας που ψήνεται στα κάρβουνα ή στην ψηστιέρα γίνεται πιο μαλακό αν πριν το ψήσετε, το βάλετε σε μια μαρινάτα με 2 φλιτζάνια ελαιόλαδο, ½ φλιτζάνι φρέσκο χυμό λεμονιού, 6 κόκκους πράσινου πιπεριού, 2 φύλλα δάφνης και 2 κλωνάρια δεντρολίβανο (ανά κιλό κρέατος). Μην χρησιμοποιήσετε αλάτι, γιατί θα το σκληρύνει. Αν το κρέας είναι πολύ σκληρό, αφήστε το στη μαρινάτα μία μέρα και κατόπιν ψήστε το. Φροντίστε μόνο να καλύπτεται εντελώς από αυτήν ή να βρέχεται με το μείγμα συχνά


ΚΑΡΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΨΗΣΙΜΑΤΟΣ

Για να ελέγξετε τη θερμοκρασία ψησίματος κρατήστε προσεκτικά την παλάμη σας πάνω από τα κάρβουνα σε απόσταση ψησίματος αν μπορείτε να την κρατήσετε εκεί για 2 δευτερόλεπτα η θερμοκρασία είναι υψηλή, για 3-4 κανονική, 5-6 μέτρια, 7-8 χαμηλή. Για να χαμηλώσετε την θερμοκρασία ψησίματος ανεβάστε τη σχάρα ή σκορπίστε τα κάρβουνα.


ΚΑΡΒΟΥΝΑ ΣΤΗΝ ΣΧΑΡΑ

Οταν τοποθετείτε τα τρόφιμα στην σχάρα αφήστε χώρο μεταξύ τους για να πετύχετε ομοιόμορφο μαγείρεμα. Τα κάρβουνα είναι έτοιμα για ψήσιμο όταν σε επιφάνεια περίπου 80% δείχνουν καλυμμένα από γκρι στάχτη.


ΨΗΣΤΑΡΙΑ ΜΕ ΚΑΠΑΚΙ

Προμηθευτείτε ψησταριά με καπάκι που να μπορεί να κλείνει . Με τον τρόπο αυτό η ένταση της φωτιάς διαχέεται και χαμηλώνει , αφού περιορίζεται το οξυγόνο . Το κρέας , το ψάρι ή τα λαχανικά ψήνονται αργά , ενώ συγχρόνως καπνίζονται . 


ΨΗΣΙΜΟ ΣΤΗ ΣΧΑΡΑ

Αν ψήνετε κρέας ή ψάρι στη σχάρα επιλέξτε να γυρίσετε το κρέας ή το ψάρι με λαβίδες και όχι με πιρούνι . Και αυτό γιατί στην απότομη υψηλή θερμοκρασία ζελατινοποιείται η πρωτεΐνη ( δημιουργείται κρούστα προστασίας ) που εμποδίζει την έξοδο του ζωμού του κρέατος . Με το πιρούνι τρυπάμε την κρούστα και ο ζωμός με τις πολύτιμες ουσίες του χάνεται από την τροφή . 


ΨΗΣΙΜΟ ΣΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ

Για να μπορέσουμε να ψήσουμε ψάρια κυρίως και κοτόπουλο στα κάρβουνα χωρίς να κολλήσουν οι πέτσες στην σχάρα, προτού αρχίσουμε το ψήσιμο τρίβουμε την ζεστή σχάρα με ένα κρεμμύδι κομμένο στη μέση


πηγή: http://www.asxetos.gr

Το σωστό ψήσιμο στη σχάρα (τα βασικά...)


Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κάνετε barbeque. Μπορείτε να ψήσετε με κάρβουνα ή με τις ψησταριές που δουλεύουν με γκάζι.
Όπως και να έχει, το φαγητό που έχει ψηθεί στη σχάρα έχει μια υπέροχη γεύση!
Στη σχάρα γίνονται πολλά είδη φαγητών. Από κρεατικά, πουλερικά, μέχρι θαλασσινά, ψάρια και γαρίδες, ακόμα και λαχανικά και τυριά! Και το καλύτερο είναι πως έχουμε εξαιρετικά νόστιμο φαγητό, υγιεινό, με λίγες θερμίδες και λιπαρά, πολύ εύκολα. Αρκεί να έχουμε έναν καλό ψήστη. Για να μπορείτε λοιπόν να περηφανεύεστε πως είστε ο καλύτερος ψήστης της γειτονιάς, ορίστε μερικά μυστικά και τεχνικές:

Πριν ξεκινήσετε να ψήνετε:
  • Σιγουρευτείτε πως η σχάρα σας είναι καθαρή και όλα είναι στη σωστή τους θέση.
  • Να έχετε μαζεμένα όλα τα εργαλεία που θα σας χρειαστούν. Να έχετε λαβίδες και τσιμπίδες για να πιάνετε και να γυρνάτε το φαγητό, αλλά και πινέλα για να αλείφετε με λαδάκι ή αρωματικά, που να έχουν όμως μακριά χερούλια, ώστε να μην καίτε τα χέρια σας.
  • Κυκλοφορούν στην αγορά ειδικές σχάρες για κάθε είδος φαγητού (για ψάρια, για καλαμπόκια κλπ) που δεν είναι απολύτως απαραίτητα, αλλά θα κάνουν τη ζωή σας πιο εύκολη.
  • Αν είναι να ψήσετε λαχανικά ή μικρά κομμάτια που μπορεί να πέσουν ανάμεσα στη σχάρα, καλό είναι να έχετε ένα ταψάκι να τα ψήσετε πάνω εκεί. Κυκλοφορούν ειδικά ταψάκια με τρυπούλες για αυτή τη δουλειά.
  • Αν θέλετε να ψήσετε σουβλάκια, κυκλοφορούν σούβλες μεταλικές για να τα περάσετε ή και τα γνωστά καλαμάκια. Τα καλαμάκια θα πρέπει να τα μουλιάσετε σε νερό για τουλάχιστον 20' πριν τα χρησιμοποιήσετε ώστε να μην καούν στη φωτιά. Αν χρησιμοποιείτε μεταλλικά σουβλάκια ή σούβλες, αλείψτε τα με λάδι για να μην κολλήσει το κρέας πάνω τους.
  • Καλό είναι να έχετε καλά γάντια κουζίνας, αλλά και μια ποδιά που θα προστατέψουν τα χέρια και τα ρούχα σας.

Ξεκινάμε να ψήνουμε:
  • Βεβαιωθείτε πως έχει ανάψει η φωτιά σας καλά και έχει κάψει καλά η σχάρα.
  • Αν ψήνετε σε κάρβουνα μπορείτε να βάλετε μαζί και μερικά αρωματικά (για παράδειγμα θυμάρι, ρίγανη ή δεντρολίβανο κλπ), ώστε να αποκτήσει ένα διαφορετικό άρωμα το φαγητό σας. Θα πρέπει όμως να τα μουλιάσετε σε νερό πρώτα για τουλάχιστον 20 λεπτά, ώστε να μην καούν στα κάρβουνα, αλλά να βγάλουν καπνό.
  • Υπάρχουν δυο μέθοδοι ψησίματος στη σχάρα, με άμεση ή έμμεση έκθεση στη φωτιά.Θα πρέπει να επιλέξετε τον τρόπο, ανάλογα με το είδος του φαγητού.
  • Άμεση έκθεση στη φωτιά: τοποθετούμε το φαγητό μας στη σχάρα, ακριβώς πάνω από τα κάρβουνα, σε υψηλή θερμοκρασία. Αυτή η μέθοδος είναι καλή για μπιφτέκια, μπριζόλες και ψάρια.
  • Έμμεση έκθεση στη φωτιά: η σχάρα τοποθετείται πιο ψηλά, σε χαμηλότερη θερμοκρασία, σκεπάζουμε το φαγητό (πχ κλείνουμε το καπάκι της ψηστιέρας) και το ψήσιμο διαρκεί περισσότερη ώρα. Τη μέθοδο αυτή τη χρησιμοποιούμε για πιο ευαίσθητα φαγητά ή για μεγάλα κομμάτια κρέατος (πχ μια ολόκληρη γαλοπούλα). Θα χρειαστεί να έχετε και ταψάκι κάτω από τη σχάρα να μαζεύει τα ζουμάκια και τα λίπη που θα πέφτουν.
  • Μαρινάδες: μπορείτε να μαρινάρετε το φαγητό σας ώστε να μαλακώσει και να πάρει ακόμα πιο ωραίο άρωμα. Μπορείτε ακόμα απλώς να τρίψετε πάνω στο κρέας σας για παράδειγμα ένα μείγμα μπαχαρικών

Κατά το ψήσιμο:
  • Σιγουρευτείτε ότι η σχάρα είναι ζεστή πριν βάλετε πάνω της το κρέας. Το κρέας θα πρέπει να τσιτσιρίξει κα να αρπάξει μόλις αγγίξει το μέταλλο ώστε να "σφραγίσει" και να κρατήσει τους χυμούς του.
  • Όταν ψήνετε μπριζόλα στο μπάρμπεκιου, "σφραγίστε" την και από τις δύο πλευρές. Η μπριζόλα είναι έτοιμη για γύρισμα όταν ιδρώσει η άψητη επάνω πλευρά. Γυρίστε τη μόνο μια φορά. Τα πολλά γυρίσματα θα σας δώσουν μια στεγνή και σφιχτή μπριζόλα.
  • Μη βιαστείτε να γυρίσετε το κρέας ή το ψάρι σας. Θα γυρίσουν εύκολα ξεκολλώντας από τη σχάρα αν είναι καλά "σφραγισμένα".
  • Μερικά κρέατα χρειάζονται μόνο ένα καλό σφράγισμα. Αν είστε αναγκασμένοι όμως να τα ψήσετε από νωρίς, τότε χαμηλώστε τη φωτιά αμέσως μετά το σφράγισμα.
  • Είναι σημαντικό να αφήνετε το κρέας να ξεκουραστεί λίγα λεπτά μετά το ψήσιμο ώστε να κατασταλάξουν οι χυμοί του. Αν κόψετε μια μπριζόλα αμέσως μετά το ψήσιμο, οι χυμοί θα τρέξουν και η μπριζόλα θα στεγνώσει.
  • Οι μαρινάτες που περιέχουν μέλι καίγονται εύκολα. Γι 'αυτό χαμηλώνετε τη φωτιά αμέσως μόλις το κρέας σφραγίσει.
  • Αποφύγετε να κόψετε το κρέας για να δείτε αν έχει ψηθεί, γιατί θα χάσει τους χυμούς του. Αντί γι' αυτό, πιέστε το με μια τσιμπίδα. Το ωμό είναι μαλακό. Aπ' έξω είναι ψημένο και ροδισμένο και μέσα είναι κόκκινο. Το μέτριο είναι σφιχτό. Aπ' έξω είναι καλοροδισμένο και στο κέντρο ροζ. Το καλοψημένο είναι πολύ σφιχτό. Καφέ απ' έξω και ομοιόμορφα ψημένο μέσα, χωρίς όμως να είναι στεγνό. Για τον ίδιο λόγο καλό θα ήταν να μη χρησιμοποιείτε ούτε πιρούνα που θα τρυπήσει το κρέας.
  • Να είστε πάντα πάνω από το φαγητό την ώρα που ψήνεται.

Τώρα έχετε τα βασικά για να ξεκινήσετε το ψήσιμο στη σχάρα.

πηγή: http://www.sintagespareas.gr

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Δέκα κανόνες για να γευθείτε σωστά την μπύρα σας

Μαρία Κατσούλη (σομελιέ)
---------------------------------


Είναι αναμφισβήτητα το ποτό του καλοκαιριού, τι κι αν έφτασε το φθινόπωρο... ένα τραπέζι, μερικοί καλοί φίλοι και η αγαπημένη μας μπυρίτσα, όπως λέει και ο....έμπειρος σεφ και το πιο fun σκηνικό στήθηκε! Ακολουθείστε τους κανόνες και απολαύστε την. Μην ξεχνάτε: μια γουλιά, ένα ποτήρι, ένα μπουκάλι ή όσο αντέχει κανείς ΔΕΝ συνδυάζεται με οδήγηση!!!


Η ομορφιά της μπύρας είναι ο αφρός της, πιείτε τον. 
Το ποτήρι της μπύρας δεν πρέπει να είναι ποτέ παγωμένο. Το παγωμένο γυαλί παγώνει τα γευστικά κύτταρα της γλώσσας. Αποτέλεσμα, δεν γευόμαστε τίποτε. 

Δώσετε έμφαση στην καθαριότητα του ποτηριού, νερό, λίπη, κραγιόν, πάγος καταστρέφουν τον αφρό. 

Πίνετε πάντα σε κολονάτο ποτήρι, ανάλογα με τη γεύση της και σερβίρετε με προσοχή, ιδιαιτέρως αν έχει τη μαγιά της. Η μπύρα σερβίρεται από χαμηλά, πλαγιάζοντας αρχικά το ποτήρι και κατόπιν σηκώνοντας το όρθιο ταυτόχρονα με τη φιάλη. Λεπτομέρειες. Μια weisse απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή, μιά hefe και όσες έχουν μαγιά πρέπει να σερβιριστούν με μιας στο ποτήρι και όχι σταδιακά, για να ξυπνήσει η μαγιά. 

Πίνεται πάντα φρέσκια. Η ημερομηνία παραγωγής αναγράφεται στη φιάλη, κουτάκι κτλ. Επιλέξτε την μπύρα με τη νεότερη ημερομηνία παραγωγής. Η διάρκεια ζωής της μπύρας είναι περίπου ένας χρόνος. Οσο νεότερη, τόσο καλύτερη. 

Θερμοκρασία; Οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες παγώνουν τη γεύση και το άρωμά της. Οι μπύρες πίνονται κανονικά στους 7-9 βαθμούς και η θερμοκρασία αυξάνεται καθώς επιλέγουμε από τις ξανθές τις κόκκινες και φτάνουν στους 10-12 . Εδώ, στην Ελλάδα, λόγω ζέστης, οι εταιρείες μας ανέχονται να τις πίνουμε παγωμένες, μπούζι.

Βαρέλι, μπουκάλι ή κουτί; Χωρίς κανένα ενδοιασμό ψηφίστε βαρέλι. Η μπύρα λίγο πριν τη συσκευασία της είναι πάντα η ίδια. Πριν ακολουθήσει τον προορισμό της παστεριώνεται για να προστατευτεί από βλαβερούς μικροοργανισμούς, βακτηρίδια κτλ που αναπτύσσονται μέσα της. Η παστεριοποίηση, που διαρκεί ανάλογα από ένα έως είκοσι λεπτά, την αναγκάζει να χάσει ένα μέρος του χαρακτήρα της. 
Οσο πιο πολύ διαρκέσει, τόσο πιο πολύ θα χάσει γευστικά. Στο βαρέλι ο χρόνος είναι αστραπιαίος και ταυτόχρονα το βαρέλι έχει και το πλεονέκτημα του όγκου. Το φως, η θερμοκρασία, ο ήλιος επιδρούν καταστροφικά στην μπύρα. Στο βαρέλι ο εχθρός αυτός επιδρά σε πιο αργούς ρυθμούς, σε αντίθεση με τη φιάλη και το κουτάκι που με μιας τα αγκαλιάζουν. 

Οι συνθήκες συντήρησης της μπύρας επιδρούν σημαντικά στην ποιότητά της. Το τρίπτυχο χρόνος, ήλιος, οξυγόνο είναι ο εχθρός της μπύρας και κάθε μέρα που περνά αφήνει άσχημα σημάδια πάνω της. Η μπύρα, σε αντίθεση με το κρασί, δεν παλαιώνει. Πίνεται φρέσκια, νέα και ωραία. Μην αγοράσετε ποτέ μπύρες όταν δείτε, κυρίως σε ταβέρνες στα νησιά,, τα κιβώτια αφημένα κάτω από τον ήλιο ή τη λαμαρίνα, και ελέγξετε την ημερομηνία παραγωγής.

Νερό, λυκίσκος και βύνη (κριθάρι ή καλαμπόκι) είναι τα τρία συστατικά από τα οποία παράγεται η μπύρα. Καθένα από αυτά δίνει ξεχωριστά χαρακτηριστικά στη γεύση της. 

Στο τραπέζι. Καλωσορίστε τους φίλους σας με μια ξηρή, ξινούτσικη, φρουτένια μπύρα. Συντροφεύστε το δείπνο σας με μια απαλή και προχωρήστε σε μια πολύ δυνατή, ρωμαλέα μπύρα. Η μπύρα σερβίρεται όπως και το κρασί. Το χρώμα της ξεκινά από τις λευκές, τις ξανθές και προχωρά στις κόκκινες και κεχριμπαρένιες, για να καταλήξει στις εβέβινες. Η γεύση της το ίδιο, από απαλές, ξηρές, σπιρτόζικες στις δυνατές. Ταιριάζει με αλλαντικά, τυριά, κρέατα και αποφεύγει τα ψάρια, όχι όμως και τα θαλασσινά..


Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Οι καλύτερες ελληνικές μπίρες μας συστήνονται...


Τι μπίρα βγάζει η Εύβοια; Ποια είναι η παλιότερη ελληνική ζυθοποιία και τι χρώμα έχει η κερκυραϊκή μπίρα; Εσείς πιστεύετε ότι ξέρετε τα πάντα για τις ελληνικές μπίρες;

Τρίτη, 30 Αυγούστου 2011
Αν νομίζετε ότι καλή και γευστική μπίρα μπορείτε να πιείτε μόνο εισαγόμενη από την Τσεχία ή τη Γερμανία, μάλλον θα πρέπει να επανεξετάσετε τις απόψεις σας. Η Ελλάδα προσφέρει εδώ και μερικά χρόνια, αρκετές επιλογές μπίρας από τοπικές ζυθοποιίες, με ωραία αρώματα και εξαιρετική γεύση, ισάξιες των ξένων.
Για αυτό, με οδηγό την παράφραση του γνωστού ρητού «παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι και μπαλωμένο…», εμείς σας λέμε «Μπίρα από τον τόπο σου…» και σας προτείνουμε να τολμήσετε μια δοκιμή για να πειστείτε, ακόμα και οι πιο απαιτητικοί. Ιδού μερικοί λόγοι για να το τολμήσετε άμεσα…
Αλφα: Με όνομα βαρύ σαν ιστορία
Μια ξανθιά ελαφριά Lager, δροσερή, ξεδιψαστική, με πλούσιο αφρό, που πίνεται εύκολα και ταιριάζει απόλυτα με τις ελληνικές γεύσεις ακούει στο όνομα Άλφα. Έχει διακριτικό άρωμα και αποτελεί μια από τις παλαιότερες μάρκες μπίρας στην Ελλάδα καθώς μετρά ήδη 48 χρόνια ζωής και υπήρξε η πρώτη μπίρα με… ελληνικό όνομα. H Άλφα, με το λαμπερό χρυσοκίτρινο χρώμα και το απαλό άρωμα βύνης και μαγιάς, παράγεται από την Αθηναϊκή Ζυθοποιία σύφωνα με την παραδοσιακή συνταγή, με ελληνικό κριθάρι σε ποσοστό 42%, ενώ το μπουκάλι της διατηρεί αρκετές ομοιότητες με το πρώτο της δεκαετίας του '60.
Πειραϊκή: Από το «Λιμάνι» με αγάπη
Η Πειραϊκή Μικροζυθοποιία παράγει την ομώνυμη και αρκετά διαδεδομένη στην Αθήνα μπίρα. Θα την βρείτε σε δύο τύπους, Pils και Pale Ale. Η αγάπη για τα φυσικά υλικά και o παραδοσιακός τρόπος παρασκευής οδήγησαν στη δημιουργία της πρώτης φρέσκιας, ελληνικής, βιολογικής μπίρας παραδοσιακής ζυθοποίησης. Πρόκειται για μπίρα, περιορισμένης ποσότητας, χωρίς συντηρητικά, που ζυμώνεται και ωριμάζει σε έξι εβδομάδες ανεξαρτήτως εποχής. Η Pils είναι ξανθιά με πλούσιο αφρό, με ελαφρώς πικρή επίγευση και ελαφρύ άρωμα, ενώ η Pale Ale είναι καστανή, φρουτώδης, γλυκιά και αρωματική, με πικάντικη γεύση.
Fix: Η Αλίκη μας προτείνει...
Η γνωστή και μη εξαιρετέα μπίρα που διαφήμιζε το έξυπνο μουτράκι της αξέχαστης Αλίκης Βουγιουκλάκη, επανακυκλοφόρησε πριν μερικά χρόνια με το ίδιο όνομα και την κλασική αγαπημένη συνταγή. Γεννήθηκε το 1864 και ουσιαστικά, έμαθε στους Έλληνες… να πίνουν μπίρα. Μετά το 1962, η μπίρα Fix επανακυκλοφόρησε το 2010, με σχεδόν την ίδια συσκευασία με την οποία τη μάθαμε και εξίσου νόστιμη και δροσιστική.
Mythos: Ο κρυφός άσος στο μανίκι της Ελλάδας
Πρόκειται για μια αυθεντική ελληνική lager μπίρα με πλούσιο αφρό, λαμπερό ξανθό χρώμα και δροσιστική γεύση, φτιαγμένη από εκλεκτές ποικιλίες κριθαριού και λυκίσκου. Δημιουργήθηκε το 1997 και από την πρώτη χρονιά της κυκλοφορίας της, συγκέντρωσε τις θετικές εντυπώσεις των καταναλωτών, ενώ με τα χρόνια απέσπασε σημαντικά βραβεία και διακρίσεις. Η συνταγή της Mythos είναι αποτέλεσμα της εξειδίκευσης του Έλληνα Master Brewer της «Μύθος Ζυθοποιίας» αλλά και των συνεργασιών με σημαντικές ευρωπαϊκές σχολές μπίρας, ενώ η ποιότητά της οδήγησε στο να γίνει μία από τις τρεις μεγαλύτερες μάρκες στην ελληνική αγορά μπίρας.
Βεργίνα: Το βαρύ πυροβολικό της Βόρειας Ελλάδας
Το 1998 ιδρύθηκε το πρώτο ελληνικό ζυθοποιείο στη Ροδόπη -εκεί όπου κατά την παράδοση παρήχθη για πρώτη φορά ελληνική μπίρα κατά τους αρχαίους χρόνους- και γεννήθηκε η μπίρα «Βεργίνα». Οι εγκαταστάσεις της Ζυθοποιίας Μακεδονίας Θράκης Α.Ε. βρίσκονται στη Βιομηχανική Περιοχή Κομοτηνής, η οποία επιλέχθηκε επειδή είναι πολύ καλά οργανωμένη και τo νερό της είναι άριστης ποιότητας. Έτσι παράγεται η Βεργίνα σε μορφή lager με πλούσια γεύση και η Βεργίνα κόκκινη με κεχριμπαρένιο χρώμα και αρώματα εξωτικών φρούτων. Από τη Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης παράγεται ακόμα η «Edelsteiner» που ανήκει στην κατηγορία των Premium Pilsner με ευχάριστη, ανάλαφρη γεύση, ενώ πρόσφατα, δημιουργήθηκε και η Βεργίνα weiss με το πλούσιο, φρουτώδες άρωμα, που θυμίζει γαρύφαλλο και μπανάνα.
Ζέος: Η αργίτικη κοινότητα αντεπιτίθεται…
Μια μπίρα με καταγωγή από το Άργος προστίθεται στη λίστα με τις ελληνικές μπίρες. Με το χαρακτηριστικό μπουκάλι με τους ιωνικούς κίονες σε μπλε-άσπρες αποχρώσεις, η μπίρα Ζέος παράγεται σε μορφή μαύρης weiss, pilsner και lager. Η Ζέος ακολουθεί πιστά τις γερμανικές προδιαγραφές παραγωγής μπίρας και δεν έχει συντηρητικά. Η Pilsner έχει γεμάτο σώμα, με ελαφρύ άρωμα λουλουδιών και φρούτων και μεγάλη επίγευση. Η Lager φτιάχνεται με μακεδονική συνταγή, έχει ελαφρύ σώμα, ελαφρώς γλυκιά γεύση και είναι πολύ δροσιστική, ενώ η Μαύρη Weiss είναι μέτρια πικρή κι έχει άρωμα από καραμέλα, σοκολάτα και καβουρδισμένο καφέ.
Νέδα: Το θηλυκό μεσσηνιακό ποτάμι στο ποτήρι σας...
Με μεσσηνιακή καταγωγή, η μπίρα Νέδα είναι αυθεντική lager, με κλασική γεύση, πλούσιο άρωμα λυκίσκου κι ελαφρώς πικάντικη, με χρυσαφένιο χρώμα. Κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2009 και κατέκτησε, εκτός από τους Μεσσήνιους, το σύνολο του ελληνικού κοινού. Δανείστηκε το όνομά της από το μοναδικό θηλυκό ποτάμι της Μεσσηνίας, τη Νέδα. Κατά την Μυθολογία, η Νέδα ήταν θεότητα των νερών και μαζί με τις νύμφες Θεισόα και Αγνώ έλουσαν τον μικρό Δία στον ποταμό Λούσιο όταν τον παρέλαβαν από τη Ρέα.
Septem: Με αρώματα από τα βουνά της Εύβοιας
Μια πικρή μπίρα με έντονο ανθρακικό και ωραία φρέσκα και δροσερά αρώματα παράγεται στην Εύβοια. Με το καλόγουστο μπουκάλι της να δίνει μια όμορφη πρώτη εικόνα, ξεχωρίσαμε τα εξής τρία είδη της: τη Septem Monday's Pilsner με χρυσόξανθο χρώμα, κρεμώδη συμπαγή αφρό, έντονα αρώματα λουλουδιών, κίτρου και λυκίσκου, ελαφρώς γλυκιά γεύση, με διακριτική παρουσία βύνης, δροσιστική οξύτητα και έντονη επίγευση, τη Septem Friday's Pale Ale με χρυσοχάλκινο χρώμα, πορτοκαλί ανταύγειες, κρεμώδη αφρό, αρώματα λουλουδιών, εξωτικών φρούτων και φουντουκιού, ελαφρώς γλυκιά γεύση και επίγευση με αρώματα εσπεριδοειδών και μαρμελάδας και τέλος, τη Septem Sunday's Honey Golden Ale, μια μπίρα που παράγεται με τη χρήση μελιού ανθέων.
Χάρμα: Χάρμα οφθαλμών και στόματος από την Κρήτη...
Η μπίρα Χάρμα παράγεται στα Χανιά από την Κρητική Ζυθοποιία. Είναι μια φρέσκια, αφιλτράριστη μπίρα, με αγνά υλικά και υψηλή διατροφική αξία. Οι μπύρες Χάρμα, ξανθιές και μαύρες, διατίθενται φρέσκιες, απαστερίωτες και αφιλτράριστες, χωρίς καμία επεξεργασία μηχανική, θερμική ή χημική, χωρίς πρόσθετα, συντηρητικά και σταθεροποιητές και διατίθεται προς το παρόν, μόνο σε βαρέλια, κατόπιν παραγγελίας.
Magnus Magister: Με τη μαγεία των Ιπποτών της Ρόδου
Mε έδρα της το νησί της Ρόδου, η ελληνική μπίρα Magnus Magister κατάφερε να εδραιωθεί στην ελληνική επικράτεια και να επεκταθεί σταδιακά σε χώρες του εξωτερικού. Είναι μια εξαιρετικής ποιότητας Lager μπίρα, η οποία παράγεται με παραδοσιακό τρόπο ζυθοποίησης, χωρίς την προσθήκη συντηρητικών ή άλλων πρόσθετων ουσιών. Το όνομά της σημαίνει «Μεγάλος Μάγιστρος», αναφέρεται στην ιστορική περίοδο των Ιπποτών της Ρόδου και δηλώνει το ανώτατο αξίωμα της ιεραρχίας, εκείνο του πρώτου των πρώτων.
Κερκυραϊκή Μικροζυθοποιία: Ένα διαμάντι από το Ιόνιο
Η Κερκυραϊκή Μικροζυθοποιία με έδρα της το νησί του Ιονίου, παράγει τέσσερις διαφορετικές φρέσκιες μπίρες υψηλής ποιότητας. H Royal Ionian είναι ξανθιά, δροσιστική μπίρα από παλιά τσέχικη συνταγή, αρωματική, με έντονο χαρακτήρα. Η Real Ale Bitter είναι καστανή, με ευχάριστη πικράδα και πλούσιο άρωμα. Η Real Ale Special είναι μια ξανθοκόκκινη μπίρα, με φρουτώδες άρωμα και βελούδινη γεύση και τέλος, η Ionian Epos είναι η ομηρική κρίθινη μπίρα, 2800 χρόνια μετά. Σύμφωνα με τον Όμηρο στην «Οδύσσεια», ο βασιλιάς των Φαιάκων Αλκίνοος φύλασσε σε ασημένιους και χρυσούς κρατήρες, κρίθινο οίνο. Με έμπνευση και οδηγό την αναφορά αυτή, η Κερκυραϊκή Μικροζυθοποιία δημιούργησε στο νησί των Φαιάκων, τον δικό της «Κρίθινο Οίνο».
ΒΑΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Γεύση

 Ουσιαστικά η αίσθηση γεύσης είναι πέντε διαφορετικές αισθήσεις από μόνη της λόγω των διαφορετικών τύπων γεύσης (γλυκό, αλμυρό, ξινό, πικρό, ουμάμι*), γενικά όμως αναφέρεται απλά ως μία ενιαία έννοια. Η αίσθηση της γεύσης, σε αντίθεση με τα την όραση, είναι αίσθηση που βασίζεται σε χημικές αντίδρασεις.

*Το Umami είναι η 5η βασική γεύση μετά το ξινό, το γλυκό, το πικρό και το αλμυρό. Ανακαλύφθηκε το 1908 από τον Γιαπωνέζο χημικό Kikunae Ikeda και οι ειδικοί κάλυκες που την ανιχνεύουν, εντοπίστηκαν πάνω στη γλώσσα το 2000 μετά από βιολογικές έρευνες.Στο χώρο των ανθρώπων της γεύσης το "Umami" εκφράζει την ουσία της νοστιμιάς και την έντονη συμπυκνωμένη γευστική πληρότητα. Για όσους δεν γνωρίζουν,η αίσθηση umami είναι ικανή να ανιχνεύσει το αμινοξύ γλουταμινικό οξύ, το οποίο είναι μια γεύση η οποία βρίσκεται στο κρέας και μερικά τεχνητά αρώματα.

Αστυνομία... γεύσης!


Σώμα ασφαλείας που θα αποκαλείται «Αστυνομία Γεύσης» ετοιμάζεται να οργανώσει η Ιταλία ώστε να εγγυηθεί την αυθεντικότητα των ιταλικών εστιατορίων σε όλο τον κόσμο.


Αυτό το σύστημα ποιοτικού ελέγχου θα περιλαμβάνει και απόδοση πιστοποιητικών ώστε να εξασφαλίζεται και η άριστη ποιότητα των ιταλικών κρασιών.

Τα ιταλικά εστιατόρια δεινοπαθούν λόγω του συναγωνισμού τους με χαμηλής ποιότητας "απατεώνες" δηλώνει ο υπουργός Γεωργίας της Ιταλίας Giovanni Alemanno. "Εκατοντάδες ιταλικά εστιατόρια ανοίγουν κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις το μόνο ιταλικό που διαθέτουν είναι το όνομα και η ιταλική σημαία στην βιτρίνα".


Τα εστιατόρια πλέον θα πρέπει να διαθέτουν κάποιο επίσημο πιστοποιητικό γνησιότητας ότι τα ζυμαρικά τους είναι σωστά μαγειρεμένα «al dente» ενώ τα υλικά θα πρέπει, εν μέρει τουλάχιστον, να προέρχονται από την Ιταλία. Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας "The Guardian", το συγκεκριμένο σύστημα θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της εξαγωγής των ιταλικών προϊόντων, τα οποία θα μπορούν να προμηθεύονται οι ιδιοκτήτες εστιατορίων ακόμα και από το Internet.


Το σχέδιο για την ψήφιση του νόμου θα τεθεί σε ισχύ με την συνεργασία του συλλόγου ιδιοκτητών ιταλικών εστιατορίων.

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

BEER HOUSE - Κορυδαλλός


ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ : Κορυδαλλός
ΟΝΟΜΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ: BEER HOUSE
ΚΟΥΖΙΝΑ: Μπυραρία



Ήμασταν που λέτε τρισίμιση άθρωποι......δύο άντρες, η ξινή και μια αδύνατη (50 κιλά με τα παπούτσια).....
Και αποφασίσαμε οτι έπρεπε να επισκεφθούμε επιτέλους εκείνη την γωνιακή μπυραρία με τα τραπεζάκια έξω στον Κορυδαλλό απο την οποία περνούσαμε τέσσερις φορές την ημέρα και είχε πάντα κόσμο.....
Αφού η ξινή με έντυσε, με σιδέρωσε και με σενιάρισε την έστειλα με τους άλλους να πιάσουν τραπέζι και εγώ ξεκίνησα με την ησυχία μου.....Φτάνοντας είχαν ήδη αποφασίσει για τις μπύρες τους και απόμεινα εγώ ο άνακτας να δώσω την δική μου πινελιά στην παραγγελία. Αφού διάλεξα μια ξανθιά .....(πονηρε... μπύρα εννοω ) με περιεκτικότητα σε αλκοολ τόση ώστε όταν σηκωθώ να παραπατάω έκανα και την κίνηση ΜΑΤ...
-Φίλε πιάσε και την μεγάλη ποικιλία με  τα λουκάνικα....Και όχι τσιγκουνιές εεεε...
Μέχρι να έρθουν οι μπύρες και η ποικιλία έριξα μια ματιά στον χώρο....
Εμείς καθόμασταν στο μικρό πεζοδρόμιο, στα λιγοστά τραπεζάκια που έχει βγάλει.
Ο εσωτερικός χώρος, μικρός αλλά καθαρός, με όμορφα χρώματα και διακόσμηση φανέρα πειραγμένη απο δικοσμητή.....Όμορφο αλλά μικρό...Τον χειμώνα θα γίνεται χαμός σκέφτηκα....Θα στριμώχνονται οι μπυρόβιοι δίπλα στις δίμετρες  ξανθιες-μελαχροινές-κοκκινομάλες υπάρξεις που θα έχουν έρθει για να ανακαλύψουν με έκπληξη οτι υπάρχει κι άλλη μπύρα εκτός απο την Amstel, θα λένε τα δικά τους, θα γίνεται παιχνίδι....ότι πρέπει για εργένηδες....ΓΑΜΩΤΟ!!!!
Ο κατάλογος με τις μπύρες που μας είχαν πρίν λίγο φέρει ήταν αρκούντος μεγάλος για ένα τόσο μικρό μαγαζί....Επιτέλους αρχίζουμε να εξελισσόμαστε και στον Κορυδαλλό.Γιατί τελικά δεν είναι το μέγεθος που μετράει (λέμε τώρα!) αλλά το μεράκι και η τεχνική (ναι καλά!) του ιδιοκτήτη ώστε να μετατρέψει μια τρύπα σε έναν θησαυρό γεύσεων!!!!Οι επιλογές πολλές που μπορούσαν να καλύψουν όλα τα γούστα....Και της κοπελιάς που δεν πίνει και θέλει μια γλυκιά μπύρα με γεύση βατόμουρα και καραμέλα, και του άσχετου που θα διαλέξει οτι έχει ακούσει απο φίλους του αλλά και του εξελιγμένου μπυρόβιου ο οποίος θα επιλέξει μια παλαιωμένη μοναστηριακή....
Οι μπύρες ήρθαν συνοδευόμενες απο ένα γυάλινο μπολάκι ξεχειλισμένο με νατσος καλαμποκιού και μια υπέροχη σάλτσα bbq, του εμπορίου μην φανταστείς, αλλά απο αυτές τις ψαγμένες , τις ακριβές....
Πινάμε τις μπύρες μας και είχαμε ήδη ροκανίσει τα νάτσος όταν έφθασε ολίγον καθυστερημένη μπορώ να πώ και η ποικιλία.....Και μας αποζημίωσε......
Σε ένα μεγάλο ξύλινο πλατό με δυνατότητα περιστροφής, στρωμένο με φύλλα απο μαρούλια πράσινα κίτρινα και μώβ,  αναπαυονταν νωχελικά μεγάλα χορταστικά λουκάνικα διαφόρων γεύσεων. Άλλα ήταν γεμιστά με τυρί, άλλα σκέτα, κάποια με μπέικον.....Δίπλα τους τριγυριστά υπήρχαν μικρά κομμάτια απο σαλάμια αέρος και μπουκίτσες τυριών, λίγα κομμάτια απο μανιτάρια (ΦΑΟΥΛ φίλε, κονσερβα ματινάρια πλευρώτους ήταν, το κατάλαβα) και στην μέση μια μερίδα απο κλασσική γερμανική πατατοσαλάτα......
Στο όλο πλατό, για γεύση και για χρώμα υπήρχαν δύο βουναλάκια απο γερμανικό ξινολάχανο και πίκλες πατζαριού......ART DE LA TABLE σκέφτηκα και έπισα το μωβ πιρούνι.......
Η ώρα περνούσε και το πλατό ολοένα και άδειαζε...όπως και τα ποτήρια της μπύρας....Η συζήτηση μας ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με το περιβάλλον....Συζητούσαμε για μπυραρίες που κατα καιρούς είχαμε πάει, τις φόλες που κατα καιρούς είχαμε φάει, τους λογαριασμούς που είχαμε πληρώσει και το κλασσικό σιχτίρισμα στο τέλος.....
Για τρισήμιση άτομα που ήμασταν (είπαμε έιχαμε και την αδύνατη μαζί μας) η συγκεκριμένη ποικιλία ήταν ότι έπρεπε, όχι για να χορτάσεις άλλα για να φάς αξιοπρεπώς ένα μεζέ, να τσιμπήσεις απο όλα και να ικανοποιήσεις τον ευατό σου οτι για ακόμα μια φορά δεν σε έπιασαν κώτσο!!!
Ο λογαριασμός που ήρθε στο τέλος επιβεβαίωσε τα παραπάνω......ήρθε γρήγορα απο τον σερβιτόρο ο οποίος μας κοίταγε στα μάτια και χαμογέλαγε και δεν ντρεπόταν ούτε για αυτό που μας σέρβιρε όυτε για το αντίτιμο που λάμβανε....Τίμια πράγματα!