Αλκοόλ: Μύθοι και πραγματικότητα

Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, εκτός των σοβαρών κοινωνικών επιπτώσεων που προκαλεί (εδοοικογενειακή βία, εγκληματικότητα, μειωμένη παραγωγικότητα στην εργασία κλπ) και του σημαντικού αριθμού θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων, αποτελεί... τη βασική αιτία για το 7-8% των προβλημάτων υγείας αλλά και των πρόωρων θανάτων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

#) Το αλκοόλ μπορεί να μας ζεστάνει όταν κρυώνουμε?

Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η κατανάλωση αλκοόλ όταν έχει κρύο μας κάνει περισσότερο ευάλωτους σ'αυτό, αφού αυξάνει την απώλεια θερμότητας στα άκρα.

#) Η μπύρα μεθάει λιγότερο?

Ένα κουτάκι μπύρα (περίπου 330 ml) έχει την ίδια περιεκτικότητα σε αλκοόλ οπότε επιφέρει και παρόμοια επίδραση με ένα ποτήρι κρασί (περίπου 125 ml) ή ακόμη και με μια κανονική δόση (περίπου 40 ml) άλλου αλκοολούχου ποτού όπως η βότκα.

#) Το ποτό μας ''ανεβάζει'' ?

Σε αρχικό στάδιο και για σύντομη χρονική διάρκεια προκαλεί μια υπερδιέγερση, η οποία αντικαθίσταται από μειωμένη συγκέντρωση, ανικανότητα αντίδρασης και έλλειψη συντονισμού κινήσεων.

#) Τα λευκά ποτά έχουν θερμίδες?

Το χρώμα των ποτών δεν σχετίζεται με τις θερμίδες που περιέχουν. Οι θερμίδες του κάθε ποτού οφείλονται κυρίως στην περιεκτικότητά του σε αιθυλική αλκοόλη και η θερμιδική του αξία είναι περίπου 7 θερμίδες/γραμμάριο αλκοόλ. Οι μπύρες light και τα ξηρά κρασιά έχουν συνήθως τις λιγότερες θερμίδες, ενώ τα γλυκά ποτά επειδή περιέχουν και σάκχαρα αποδίδουν τις περισσότερες θερμίδες.

#) Τα αντιοξειδωτικά του κόκκινου κρασιού είναι περισσότερα από αυτά του λευκού κρασιού?

Ενώ το κόκκινο κρασί περιέχει πολλές περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες σε σύγκριση με το λευκό, εκείνες του λευκού κρασιού είναι πιο απορροφήσιμες από το πεπτικό μας σύστημα. Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών που έχουν πραγματοποιηθεί, το κόκκινο και το λευκό κρασί έχουν παραπλήσια αντιοξειδωτική δράση.

#) Το κόκκινο κρασί είναι σύμμαχος της καρδιάς?

Έχει αποδειχθεί ότι η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ προστατεύει έναντι της στεφανιαίας νόσου και ενισχύει την παρουσία ενζύμων που διαλύουν τους θρόμβους που μπορεί να εμφανιστούν στο αίμα ή αποτρέπει ακόμα και την εμφάνισή τους. Επίσης, συμβάλλει στην αύξηση της καλής χοληστερόλης (HDL), ενώ παράλληλα αποτρέπει τον σχηματισμό της κακής χοληστερόλης (LDL).

Οι περισσότερες έρευνες για το κόκκινο κρασί συμπεριλαμβάνουν και την κατανάλωση φρούτων και λαχανικών συνδυαστικά με το κόκκινο κρασί oπότε δεν μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το κόκκινο κρασί προσφέρει όλες αυτές τις ευεργετικές όταν καταναλωθεί μόνο του.

Πηγή: dietplus.gr

Μπάρμπεκιου - αλλαντικά: Πόσο επικίνδυνα είναι;

Το μπάρμπεκιου στη βεράντα δεν είναι κακή ιδέα τώρα το καλοκαίρι. Διαβάστε όμως τι λέει η διαιτολόγος Χ.Μπαλαμώτη για τα αλλαντικά και το μπάρμπεκιου.

Τα αλλαντικά αποτελούν μία προκλητική λιχουδιά για τους περισσότερους από εμάς. Τα εντοπίζουμε στα σάντουιτς, στα τοστ, στα σφολιατοειδή, στο φαγητό της ‘’μαμάς’’ αλλά και ως φαγητό τύπου barbeque. Έχετε όμως αναρωτηθεί τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν στην υγεία μας αυτοί οι εύγευστοι πειρασμοί;

Οι κίνδυνοι από την κατανάλωση τους

Στην πραγματικότητα, παρά την θετική τους όψη, δηλαδή την πρωτεϊνική τους προσφορά στον οργανισμό μας, επιφέρουν αρκετές επιπτώσεις στην υγεία μας. Αρχικά, καθίσταται σαφές το γεγονός πως περιέχουν ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό ζωικού λίπους (κατά κύριο λόγο κορεσμένο), το οποίο αγγίζει το ύψος του 30-70%, οδηγώντας στη δημιουργία πολλαπλών ανεπιθύμητων προβλημάτων. Πιο συγκεκριμένα, η υπερβολική αυτή πρόσληψη λίπους δύναται να προκαλέσειπαχυσαρκία, ενώ παράλληλα αυξάνει τα επίπεδα λιπιδίων στο αίμα μας και κατ’ επέκταση τα επίπεδα της χοληστερίνης (ή χοληστερόλης όπως πιο σωστά πρέπει να λέγεται). Κατά μία εκδοχή, η χοληστερόλη, όταν υπάρχει στο αίμα σε υπερβολικές τιμές αποτελεί έναν από τους κύριους παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων, που μπορεί να οδηγήσουν σε καρδιακό ή εγκεφαλικό επεισόδιο, δύο από τις κύριες αιτίες θανάτου στην Ευρώπη.

Νιτρώδη άλατα: Τι είναι και πόσο μας βλάπτουν;

Τα αλλαντικά, εκτός από την υπερβολική ποσότητα ζωικού λίπους που περιέχουν, χαρακτηρίζονται ακόμη από υψηλά επίπεδα νιτρωδών αλάτων τα οποία χρησιμοποιούνται ως συντηρητικά. Τα νιτρώδη άλατα μπορούν να χαρακτηριστούν ως ουσίες άχρηστες έως και επικίνδυνες καθώς έχουν έχουν συνδεθεί με την πρόκληση διαφόρων μορφών καρκίνου. Μάλιστα, προϊόντα με νιτρώδες κάλιο δεν θα πρέπει να χορηγούνται σε παιδιά κάτω του ενός έτους ενώ τα προϊόντα που περιέχουν νιτρώδες νάτριο, δεν θα πρέπει να χορηγούνται σε παιδιά κάτω των έξι μηνών. Επιπροσθέτως, θα ήταν κρίσιμο να επισημανθεί πως επιστήμονες από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ διεξήγαγαν μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μελέτη στα πλαίσια της διατροφής, με επίκεντρο τα αλλαντικά, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως είναι ιδιαίτερα πιθανή η συσχέτισή τους με τη λευχαιμία. Όσα παιδιά έτρωγαν αλλαντικά και παστά προϊόντα περισσότερες από μια φορές την εβδομάδα είχαν 74% υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν λευχαιμία από τα παιδιά που έτρωγαν σπάνια αυτά τα τρόφιμα. Συνεπώς, οι επιστήμονες επισημαίνουν τη σημαντικότητα της διασαφήνισης της σύνδεσης μεταξύ λευχαιμίας και αλλαντικών, ενώ έως τη στιγμή της πλήρους καθαρότητας του τοπίου, προτείνουν τον περιορισμό της κατανάλωσής τους σε μία το πολύ φορά την εβδομάδα.

Το συμπέρασμα

Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω συμπεραίνουμε αβίαστα πως ο συνδυασμός των δύο προαναφερόμενων παραγόντων στα αλλαντικά, δηλαδή η υπερβολική πρόσληψη ζωικού λίπους σε συνδυασμό με τα νιτρικά άλατα, και ιδιαίτερα όταν η κατανάλωσή τους είναι αυξημένη, σχεδόν τριπλασιάζει τη πιθανότητα πρόκλησης λευχαιμίας, δηλαδή καρκίνου του αίματος. Εν τέλει λοιπόν προκειμένου να μην υποβάλλουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο αλλά και να μην στερούμαστε, ας καταναλώνουμε με σύνεση όχι μόνο τα αλλαντικά, αλλά και οτιδήποτε άλλο περιέχει συντηρητικά όπως τα νιτρώδη άλατα, που βάζουν σε κίνδυνο την υγεία μας.

Πηγή: lifezone.gr

Τα μαχαιροπίρουνα και η εξέλιξη της ιστορίας τους.

Τα πιο απλά και πιο χρήσιμα αντικείμενα σε ένα σπίτι

Τα χρησιμοποιούν άνθρωποι σε όλον τον κόσμο καθημερινά. Είναι τα πιο απλά, αλλά ίσως πιο χρήσιμα αντικείμενα μέσα σε ένα σπίτι.

Είναι τα κουταλο-μαχαιρο-πίρουνα.

Ποιος όμως τα εφηύρε;

Κουτάλια
Τα κουτάλια είναι από τα πιο παλιά σκεύη φαγητού στον κόσμο. Αντίθετα με τα πιο «εξελιγμένα» πιρούνια και μαχαίρια, ως «κουτάλια» μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από φύλλα φυτών μέχρι κοχύλια και ανάλογου σχήματος πέτρες.

Από αυτά τα «ταπεινά» αντικείμενα «γεννήθηκαν» τα κουτάλια...

Σύμφωνα με δημοσίευμα του gizmodo.com, ευρήματα αρχαιολογικών ανασκαφών έχουν αποδείξει ότι κουτάλια με χερούλια χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Αίγυπτο για θρησκευτικούς σκοπούς. Εκείνα τα κουτάλια, φτιαγμένα από ελεφαντόδοντο, ξύλο, πυριτόλιθο και σχιστόλιθο εντοπίστηκαν σε διακοσμητικά αντικείμενα και σε ιερογλυφικά.

Σε ό,τι αφορά την κατανάλωση φαγητού, το πιο κοινό υλικό εκείνη την εποχή για την κατασκευή κουταλιών, λόγω της διαθεσιμότητάς του και του χαμηλού του κόστους, ήταν το ξύλο.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της ελληνικής και ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, τα κουτάλια των πλουσίων φτιάχνονταν από μπρούντζο και ασήμι. Κάτι που ίσχυσε μέχρι και το Μεσαίωνα.

Η πρώτη καταγεγραμμένη απόδειξη «ύπαρξης» κουταλιών στην Αγγλία ήταν 1259, την εποχή του βασιλιά Εδουάρδου του πρώτου. Τα κουτάλια εκείνη την εποχή, όπως και στην αρχαία Αίγυπτο, δεν χρησιμοποιούνταν τόσο για την κατανάλωση φαγητού, όσο ως διακοσμητικά σε τελετές για να αποδείξουν τον πλούτο και την δύναμη. Για παράδειγμα, η στέψη κάθε βρετανού βασιλιά –προσθέτει το δημοσίευμα- συνοδευόταν από ένα τελετουργικό κατά το οποίο ο νέος μονάρχης χριζόταν με τη βοήθεια ενός «ειδικού» κουταλιού.

Τα κουτάλια απέκτησαν ακόμη μεγαλύτερη σπουδαιότητα κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τυδώρ και Στιούαρτ, όταν και έγινε συνήθεια να δίνεται ένα «κουτάλι των αποστόλων» (Apostle Spoon) ως δώρο βάπτισης. Οι πλούσιοι έδιναν ένα σετ 12 τέτοιων κουταλιών, ενώ με τον καιρό προστέθηκε ένα ακόμη. Αυτό αποκαλούνταν το «Master Spoon», καθώς είχε επάνω του την εικόνα του Χριστού.

Η πρακτική αυτή καθιερώθηκε στις βαπτίσεις, με μόνη διαφορά το υλικό από το οποίο ήταν φτιαγμένα τα κουτάλια, ανάλογα με τα βαλάντια του καθενός (από χρυσό και ασήμι για τους πλούσιους και χαλκό ή ορείχαλκο και τους φτωχούς).

Το σχήμα των κουταλιών άλλαξε κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης και της περιόδου του Μπαρόκ, προτού πάρει την «τελική» του μορφή, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, γύρω στο 18ο αιώνα.

Πιρούνια
Η πιο πρόσφατη προσθήκη στα σκεύη φαγητού είναι τα πιρούνια. Παρότι τεχνικά υπάρχουν από τα αρχαία χρόνια, αυτοί οι «πρόγονοι» των σημερινών πιρουνιών, αποτελούνταν από δύο αιχμές και χρησιμοποιούνταν κυρίως για μαγειρική και το σερβίρισμα του φαγητού.

Τα δάχτυλα των χεριών, τα κουτάλια και τα μαχαίρια ήταν οι πιο συνηθισμένες επιλογές σε ό,τι αφορούσε την κατανάλωση φαγητού.

Τα πρώτα γνωστά πιρούνια έκαναν την εμφάνισή τους στην αρχαία Αίγυπτο. Ακόμη, ο πολιτισμός των Qijia (2.400 – 1.900 π.Χ.) στην Κίνα είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούσε επίσης πιρούνια.

Μερικές χιλιάδες χρόνια αργότερα η δημοφιλία των πιρουνιών στο δυτικό κόσμο εξαπλώθηκε μέσω του Δρόμου του Μεταξιού και έφτασε στη Βενετία.

Μια από τις πρώτες αποδείξεις ύπαρξης πιρουνιών στη Βενετία είναι από μια ιστορία του 11ου αιώνα για το γάμο μια πριγκίπισσας, της Θεοδώρας Άννας Δούκαινας η οποία παντρεύτηκε τον Domenico Selvo. Λέγεται ότι τού χάρισε χρυσά πιρούνια ως μέρος της προίκας της.

Όταν η πριγκίπισσα πέθανε από μια μυστηριώδη, εκφυλιστική ασθένεια, το γεγονός εκλήφθηκε ως θεϊκή τιμωρία για την υπερηφάνεια και την υπερβολή της, γιατί είχε επιβάλλει –πέρα από τα μαχαροπίρουνα- και τη χρήση πετσετών φαγητού στην αυλή του Δόγη συζύγου της.

Τα πιρούνια συνέχισαν να θεωρούνται προσβολή προς το Θεό (ο οποίος εφοδίασε τον άνθρωπο με «φυσικά πιρούνια»... τα δάχτυλά του) στο δυτικό κόσμο και χρησιμοποιούνταν μόνο για κολλώδη τρόφιμα.

Η δημοφιλία τους άρχισε να αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, χάρη στην Catherine de Medici. Εκείνη προώθησε τη χρήση των πιρουνιών, όπως επίσης και των μακαρονιών, του ελαιόλαδου και το διαχωρισμό των αλμυρών από τα γλυκά, μετά το γάμο της με τον Ενρίκο το δεύτερο.

Τα πιρούνια άρχισαν να γίνονται δημοφιλή επίσης, χάρη στην αλλαγή των συνηθειών υγιεινής. Ωστόσο, αρκετοί άντρες δεν τα προτιμούσαν επειδή τα θεωρούσαν «γυναικεία» συνήθεια.

Μέχρι το 18ο αιώνα, καμπυλωτά πιρούνια με δόντια άρχισαν να χρησιμοποιούνται ευρέως. Οι άνθρωποι, μάλιστα, κουβαλούσαν μαζί τους τα δικά τους μαχαιροπίρουνα, καθώς τα πιρούνια ακόμη και τότε ήταν διαδεδομένα κυρίως στους αριστοκράτες.

Μερικές δεκαετίες μετά, στη βιομηχανική εποχή, οι κατώτερες τάξεις άρχισαν να χρησιμοποιούν επίσης τα πιρούνια.

Μαχαίρια
Τα μαχαίρια λειτούργησαν τόσο ως όπλα, όσο και ως αντικείμενα φαγητού από τους προϊστορικούς χρόνους. Αυτό ακούγεται λογικό, καθώς οι άνθρωποι πρώτα σκότωναν και στη συνέχεια τεμάχιζαν το φαγητό τους με ένα εργαλείο, το μαχαίρι.

Ωστόσο τα μαχαίρια άρχισαν να χρησιμοποιούνται ως κύρια αντικείμενα για κατανάλωση φαγητού στην εποχή της δυναστείας των Βουρβόνων στη Γαλλία.

Όταν όμως κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα τα πιρούνια έκαναν την εμφάνισή τους, τα «επικίνδυνα» (ειδικά μετά την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων κρασιού) μαχαίρια αντικαταστάθηκαν με τα πιο «ακίνδυνα» πιρούνια.

Το 1669 ο Λουδοβίκος ο 14ος απαγόρευσε τα κοφτερά και μυτερά μαχαίρια στα τραπέζια και τη θέση τους πήραν αυτά με πιο στρογγυλεμένες μύτες.

Τα τυποποιημένα πια ανοξείδωτα μαχαίρια, που ξέρουμε μέχρι σήμερα, εισήχθησαν προς τον 20ο αιώνα στις ζωές των ανθρώπων.

Ο Δεκάλογος της απόλαυσης του κρασιού

Γράφει η Γεωργία Κατσογριδάκη, Διαιτολόγος – Διατροφολόγος

1.            Μια καλή κάβα είναι:  δροσερή, με τη θερμοκρασία της να μένει σταθερά ανάμεσα στους  10-14οC, σκοτεινή και ήρεμη, σχετικά υγρή, καλά αεριζόμενη για να αποφύγουμε τις άσχημες μυρωδιές.

2.            Στην κάβα, διατηρούμε τις φιάλες ξαπλωμένες σε οριζόντια θέση διαφορετικά ο φελλός στεγνώνει, χάνει τη στεγανότητα του, ο αέρας εισχωρεί στη φιάλη και αλλοιώνει το κρασί.  Τα κρασιά ωστόσο με υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλη αποθηκεύονται όρθια

3.            Αν το κρασί έχει μετακινηθεί λόγο πριν από το άνοιγμα του, καλό είναι να παραμείνει ήρεμο για λίγη ώρα.  Ιδίως τα παλαιότερα ερυθρά κρασιά, έτι ώστε να κατακαθίσει και πάλι το ίζημα τους.

4.            Η θερμοκρασία σερβιρίσματος των κρασιών:  αφρώδη κρασιά στους 6-8οC, γλυκά και ξηρά λευκά στους 8-10οC, ροζέ κρασιά στους 10-12οC, ελαφρά και φρουτώδη ερυθρά κρασιά στους 14-16οC, πλούσια ερυθρά κρασιά παλαίωσης και γλυκά ερυθρά στους 16-18ο C.

5.            Θυμηθείτε πως η θερμοκρασία ενός κρασιού σερβιρισμένου στο ποτήρι, αυξάνεται κατά 2-3ο C μέσα σε 5-10 λεπτά.

6.            Το ποτήρι του κρασιού είναι διάφανο και κολονάτο.  Το κρασί, το σερβίρουμε μόλις μέχρι τα 2/3 του ποτηριού.  Τον επάνω χώρο τον χρειαζόμαστε κενό.

7.            Η σειρά σερβιρίσματος των κρασιών κατά τη διάρκεια του δείπνου: τα λευκά κρασιά πριν από τα ερυθρά, τα  νεαρά, φρέσκα, ελαφρά πριν από τα παλαιωμένα, τα ξηρά πριν από τα ημίγλυκα και τα γλυκά.

8.            Για τα πλούσια και μάλλον νεαρά ερυθρά κρασιά, ο αερισμός μέσω μετάγγισης τους σε μια καράφα, μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμος.  Θα αυξήσει την αρωματική ένταση και θα στρογγυλέψει τη γεύση του κρασιού

9.            Συνήθως για  κρασιά αρκετά παλαιών σοδειών, η μετάγγιση είναι απαραίτητη.  Έτσι θα τα απολαύσουμε, διαυγή, απαλλαγμένα από το ίζημα.

10.          Στην αρμονία κρασιών και εδεσμάτων αναζητούμε πιάτα και κρασιά που γειτονεύουν τόσο στ χρωματική και αρωματική παλέτα όσο και στην ένταση της γεύσης.

Μαρινάδες για τα ψησίματα της... Τσικνοπέμπτης!

Τσικνοπέμπτη αύριο και το Κostarazi24 με τη βοήθεια του dietup.gr, σας παρουσιάζει τέσσερις μαρινάδες για χοιρινό... για ένα τέλειο ψήσιμο!

Αφήστε τις μπριζόλες για τουλάχιστον 6 ώρες μέσα στη μαρινάδα ώστε να πάρουν τις μυρωδιές της μαρινάδας και να μαλακώσει το κρέας (υλικά για 3-4 μέτριες μπριζόλες).

Μαρινάδα με κρασί και κόλιανδρο

½ φλιτζάνι ελαιόλαδο

1 ποτήρι κόκκινο κρασί

1 κουταλάκι του γλυκού κοπανισμένους σπόρους κόλιανδρου

1 κουταλιά της σούπας μαύρο πιπέρι σε κόκκους

Μαρινάδα με πορτοκάλι και μέλι

½ φλιτζάνι ελαιόλαδο

χυμό και ξύσμα από 1 πορτοκάλι

2 κουταλιές της σούπας μέλι

Φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Μαρινάδα με μπύρα και κρεμμύδι

1 ποτήρι μπύρα

2 κρεμμύδια σε ροδέλες

2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες

Μαρινάδα με ρίγανη και μαϊντανό

1 φλιτζάνι ελαιόλαδο

2 κουταλιές της σούπας ρίγανη

1 κουταλιά του γλυκού μαύρο πιπέρι

½ φλιτζάνι ψιλοκομμένο μαϊντανό

Kαι μία δικής μας έμπνευσης...:

Μαρινάδα για κοτόπουλο με μουστάρδα και λεμόνι

2 κουταλιές της σούπας μουστάρδα

½ ελαιόλαδο
χυμό και ξύσμα από 1 λεμόνι (εφόσον δεν είναι κερωμένο)

πιπέρι

αλάτι 

μπόλικη ρίγανη

Χρόνια Πολλά

Χρόνια Πολλά & Καλή Χρόνια 

με πολλά πολλά Κοψίδια !!!